King JK. EP.20

CHAPTER 20

“นะ...นายน้อย”เสียงหวานที่เป็นยากล่อมประสาทชั้นดีในตอนนี้ กับร่างกายที่เริ่มดิ้นทุรนทุรายและปรารถนาจะจัดการความอึดอัดนี่จนไม่สนว่าแผลบนหน้าท้องจะเปิดหรือฉีกจนเลือดอาบอีกรอบหรือไม่

สติของเจเคมีเพียงแค่ดับความร้อนในร่างกายตัวเองเท่านั้น

แม้จะต้องช่วยตัวเองต่อหน้าคู่ร่วมชะตาของตัวเองก็ตามที

“หยุดนะนายน้อย!!!”

ผมตะครุบมือของคนบนเตียงที่ทำท่าจะปลดกางเกงนอนเพื่อสำเร็จความใคร่ด้วยนิ้วมือทั้งห้า ความแสบร้อนบนหน้าตัวเองยามที่สายตาจ้องมองส่วนหนึ่งของฝ่ามือดันไปถูกกับความใหญ่โตที่ส่งความร้อนผ่าวผ่านเนื้อผ้าให้ผมรู้สึกเขินยิ่งกว่าเก่า

ใครมันจะไปคิดกันล่ะว่านายน้อยจะมารัทตอนนี้

ทั้งที่ผมก็หมดฮีทไปหลายวัน หรือว่านี่จะเป็นเฉพาะกับคนที่มีสายเลือดของคิงส์อัลฟ่ากันนะ?

ครั้นจะออกไปถามวิธีแก้กับนายท่านและนายหญิง ก็ดันถูกสายตาขอร้องของกระต่ายตัวร้อนที่กำลังทรมานกับความอึดอัดช่วงล่างจนไม่หลงเหลือความหยิ่งทะนงในตัวเองอีกต่อไป

นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังยืนอยู่เหนือกว่านายน้อย มันเลยรู้สึกสะใจแปลกๆยามที่เห็นอีกคนอยู่ต่ำกว่า

“น้อง...อึก..หนูขา”

เสียงทุ้มแหบพร่าเต็มไปด้วยความต้องการเอ่ยเรียกสรรพนามชวนจั๊กจี้หู สายตาหยาดเยิ้มจ้องมองมาที่ผมราวกับมีเวทมนต์คอยควบคุมจิตใจให้ทำตามประกาศิตของอีกคนอย่างจำนน

“ช่วยป๋าหน่อยนะคะ”

เพียงแค่ประโยคนั้นหัวสมองของผมก็ว่างเปล่าราวกับเป็นเพียงแค่กายหยาบที่มีเส้นด้ายล่องหนคอยชักจูงให้ทำตามทำขอร้องของอีกฝ่าย มือทั้งสองที่ตะปบลงบนมือหนาเริ่มคลายแรงที่จับกุมก่อนจะเป็นคนเลื่อนกางเกงนอนของอีกฝ่ายแทน

พี่จีซองเคยเล่าให้ผมฟังว่านิสัยของนายน้อยที่ถูกกุมเป็นความลับเกี่ยวกับชุดนอนและรสนิยมในการนอนหลับเป็นดังเช่นอัลฟ่าคนอื่นๆที่เวลาอยู่ในห้องที่มีความเป็นส่วนตัวหรือสถานที่ที่เป็นเซฟโซนของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นชุดนอนหรือกางเกงผ้าลื่นตัวเดียว พวกเขาจะไม่ใส่ชั้นในหรือบ็อกเซอร์นอนเด็ดขาด

นายน้อยก็เป็นหนึ่งในคนจำพวกนั้น เพราะอะไรน่ะเหรอ?

เพียะ!!

“อื้อ!”

ก็เพราะไอ้อสรพิษยักษ์มันดีดขึ้นมาตบเข้ากับปากของผมเต็มรักน่ะสิ!!

สาบานสินี่ว่าขนาดของคนจริงๆเหรอ

ผมมองเจ้าอสรพิษยักษ์จนตาแทบถลน ทั้งความยาวยิ่งกว่ามาตรฐานของชายหนุ่ม ความใหญ่โตที่อัดแน่นไปด้วยเส้นเลือดปูดนูนด้านข้าง ไหนจะคราบน้ำสีขาวขุ่นตรงส่วนปลายที่มันปริ่มออกมาส่งกลิ่นคาวที่แฝงไปด้วยความหอมอ่อนๆมอมเมาคนที่ได้สัมผัสมันจนเกิดความกระหายอยาก

ริมฝีปากบนและล่างขบเม้นเป็นเส้นตรงเพื่อดับความคิดชั่วร้ายของตัวเองไปแทนที่ด้วยความรู้สึกผิดต่อคนรักอย่างอี้เอิน แม้เราจะไม่ใช่คู่แห่งโชคชะตากันและเขากำลังถูกพ่อแท้ๆบีบบังคับให้แต่งงานกับคู่ของตัวเอง และกลายเป็นการไล่ล่าเพื่อกำจัดตัวปัญหาอย่างผมโดยไม่สนว่าจะถูกตระกูลจอนประกาศเป็นศัตรูเพื่อกำจัดในภายภาคหน้า

ผมรู้ว่าตัวเองควรซื่อสัตย์กับคนรักให้มาก ไม่ควรหวั่นไหวหรือไปทำเรื่องอย่างว่ากับคนอื่น ทั้งที่สมองคิดแต่เรื่องความถูกต้องทว่าร่างกายมันกลับทำตรงกันข้าม

กลิ่นหอมเย็นของคิงส์อัลฟ่ามันกำลังกลบความรู้สึกผิดชอบชั่วดีด้วยการมอมเมาทั้งกลิ่น ทั้งน้ำเสียงของนายน้อยจนกลายเป็นว่าตัวผมในตอนนี้ได้ตกเป็นหุ่นเชิดของจอน เจเคไปเสียแล้ว

ปากจิ้มลิ้มสีแดงอ้าออกกว้างก่อนจะส่งลิ้นทักทายเจ้าอสรพิษยักษ์เพื่อทำความรู้จักกับมันให้คุ้นเคย ฝ่ามือน้อยๆกอบกุมความใหญ่โตที่มีอุณหภูมิร้อนแผ่กระจ่ายไปทั่ว ขยับขึ้นลงด้วยจังหวะเนิบนาบค่อยเป็นค่อยๆมีบ้างที่จะใช้ปลายเล็บขูดไปตามความยาวและหยอกล้อลูกบอลฝาแฝดตามประสาคนพึ่งได้ลงมือปฏิบัติครั้งแรก

“อ่าาา”

เสียงครางที่แสดงถึงความพอใจกับการเล้าโลมของคนตัวเล็ก โดยเฉพาะลิ้นน้อยๆที่พยายามไล่เลียลูกชายของเขาราวกับกำลังเลียไอศกรีมแท่งโปรด กลีบปากอวบอิ่มแย้มออกกว้างก่อนจะก้มลงครอบครองอสรพิษตรงหน้าไปเสียครึ่ง และส่วนที่ปากน้อยๆไม่สามารถกลืนมันได้ก็ใช้มือทั้งสองข้างในการชักรูดขึ้นลงเป็นจังหวะเดียวกับปากของเจ้าตัว

“อ่าา...บะ...แบบนั้น...อึก...เด็กดี...”

เจเคมองคนตัวเล็กที่ก้มหน้าก้มตาเล่นกับลูกชายของเขาอย่างน่าเอ็นดู ความเงอะงะเหมือนเด็กน้อยที่กำลังอยู่ในช่วงเรียนรู้มันยิ่งทำให้เขาอยากจะจับกลุ่มผมสีบลอนด์นุ่มนิ่มกระแทกเข้ากับลูกชายลำเขื่อนให้สมกับสัญชาตญาณดิบของอัลฟ่าในกายชะมัด

อยากจะขยี้และขย้ำน้องหนูคนนี้ให้แหลกคามือ

อยากใช้คมเขี้ยวกัดลงบนหลังคอขาวเนียนเพื่อตีตราเป็นเจ้าของเพียงผู้เดียว

อยากครอบครองหัวใจของอีกฝ่ายที่ตอนนี้กำลังสลักชื่อของใครบางคนเอาไว้จนอยากจะไปฆ่าเจ้าของชื่อนั่นให้หายไปจากโลกนี้ซะ

อยาก...มันอยากไปหมด

โดยเฉพาะพันธนาการด้วยสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าลูก

เพียงแค่มันยังไม่ถึงเวลาเท่านั้น รอให้ปาร์คเกอร์ จิมเรียนจบมัธยมปลายและขึ้นมหาลัยก่อนเถอะ

จากนั้นจะเป็นการผูกพันธะอย่างแท้จริง

สวบ!!

“อื้อ!!”ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างเมื่อจู่ๆคนที่นอนนิ่งให้คุมเกมมาจนเกือบจบดันกลับผลิกกระดานเป็นฝ่ายควบคุมแทน

มือหนาจิกทึ้งกลุ่มผมนิ่มเอาไว้แน่นรับเอวสอบที่เด้งสวนเข้ามาในโพรงปากอุ่นจนส่วนถึงไปชนเข้ากับคอหอยจนแทบสำลัก ฝ่ามือน้อยๆพยายามทุบลงบนต้นแขนแกร่งอย่างเป็นเอาตายเพื่อหลุดออกจากการทรมานของอีกฝ่ายด้วยวิธีการเร่งความเร็วนำพาเจ้าอสรพิษร้ายกาจตัวนี้ไปถึงจุดหมายปลายทางที่ตั้งไว้

เสียงคำรามกับกลิ่นของวิกตอร์ อูโกมันรุมเร้าใส่ตัวของโอเมก้าอย่างจิมจนรู้สึกสับสนมึนงง แยกแยะไม่ถูกว่าควรจะจัดการอะไรต่อดี และสุดท้ายก็ต้องน้อมรับความเอาแต่ใจของนายน้อยที่ใกล้จะปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในอสรพิษตัวนี้ในอีกไม่ช้า

“อ่าาาาาา”

“อื้อออออ”

คิงส์อัลฟ่าคำรามอย่างเกรี้ยวกราดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีรักสีขาวขุ่นใส่ปากคนตัวเล็กจนมันเต็มปากเหมือนกำลังอมลมเอาไว้ และมีบางส่วนไหลเปื้อนตามกลีบปากอวบอิ่มชวนให้เป็นอิโรติกเรียกความลุ่มหลงจากคิงส์อัลฟ่ามากกว่าเดินไม่รู้ตั้งกี่เท่า

กลับไปอ่านที่หน้าหลักต่ออีกนิดนะ......