DOCTOR CHAPTER 09

EP.09

*ยังไม่ได้แก้คำผิด*

ไม่ต้องคิดในใจให้เสียเวลา มือไม้ที่เคยจับเอวบางเอาไว้เริ่มสอดเข้าไปในเสื้อเชิ้ตสีขาวบางของคนตัวเล็กบนตักพร้อมกับออบแรงลูบไล้เอวคอดกริ่ว บีบขยำผิวนุ่มลื่นใต้ร่มผ้าเต็มไม้เต็มมือจนคนถูกกระทำอดจะส่งเสียงประท้วงในลำคอไม่ได้ นี่ถ้าหากจองกุกถอนจูบออกล่ะก็

คงได้โดนนุ่มนิ่มบ่นแว้ดๆใส่จนหูอื้อแน่ๆ

“อ๊าาาาาาา”

พอถอนจูบออกก็ต้องครางเสียงลั่นห้อง เมื่อยอดอกสีชมพูถูกริมฝีปากร้ายกาจครอบครองดูดดึง ขบกัด บีบขยี้เม็ดบัวสีชมพูจนมันบวมช้ำและแข็งเป็นไตจากการถูกปลุกปั่นโดยพี่หมอจอมเถื่อน ลิ้นที่เต็มไปด้วยอุณหภูมิร้อนกับความเปียกชื้นจากน้ำลายสร้างความปั่นป่วนในกายของจีมินเป็นอย่างมาก จนถึงกับแสดงอาการบิดเร้าไปมาตามจังหวะรัวลิ้นของอีกฝ่ายที่ยังคงไม่ยอมผละออกจากหน้าอกบางของจีมินเสียที

ยอดอกอีกข้างก็ไม่ต้องน้อยใจเพราะมือหนาจัดการบีบขยี้อย่างแรงตามจังหวะการละเลงลิ้นสร้างความเสียวถึงใจให้แก่ลูกแมวใต้ร่างอย่างหมาดคราบคนขี้อ่อยเหลือเพียงแค่ส่งเสียงครางหวานอยู่ข้างหู

“อ๊ะ!...ยะ...กัด...อ๊าาาา”จีมินหวีดร้องเสียงลั่นเมื่อความรู้สึกเจ็บเพราะถูกฟันคมของคนตัวโตขบกัดยอดอกอย่างไร้ความปราณี

ถ้าขืนยังเจอแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆล่ะก็…

ปาร์ค จีมินได้เสียวจนขาดใจตายแน่ๆ

กว่าพี่หมอจอมเถื่อนจะเล่นสนุกกับหน้าอกของน้องนุ่มนิ่มจนพอใจ ก็ปาไปเกือบสิบนาทีเต็มๆ กลีบปากหยักอันแสนร้ายกาจผละออกจากยอดอกสีช้ำก่อนจะใช้ปลายลิ้นร้อนลากต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าท้องบางที่มีมัดกล้ามพองามให้มองว่าเป็นผู้ชายรักสุขภาพ

ลมหายใจร้อนถูกเป่ารดลอนหน้าท้องของคนตัวเล็กอย่างจงใจ ก่อนที่ลิ้นจอมร้ายกาจจะลากมาถึงจุดขอบกางเกงยีนส์สีดำที่ปกปิดส่วนน่ารักเอาไว้ ดวงตาที่แววฉ่ำไปด้วยกามอารมณ์จ้องมองใบหน้าสวยหวานของคนตัวเล็กที่นอนหอบหายใจส่งเสียงกระเส่า ปรือตามองอย่างขอร้องอ้อนวอนให้เขาสัมผัสร่างกายให้มากกว่านี้

ไม่จำเป็นต้องส่งสายตามาให้ จอน จองกุกก็ไม่คิดจะปล่อยให้อีกคนรอดเหมือนเมื่อตอนนั้นหรอก

ตะขอกางเกงถูกปลดออกด้วยความเร็วเหลือเพียงแค่อันเดอร์แวร์สีเข้มปกปิดส่วนน่ารักที่กำลังตื่นตัวดันเนื้อผ้าออกมาให้สายตาดุร้ายคู่นี้เห็นมันอย่างชัดเจนจนอดจะรู้สึกเอ็นดูและกลั่นแกล้งไม่ได้

แน่นอนว่าสำหรับน้องนุ่มนิ่มแสนดื้อรั้นคนนี้ ไม่มีทางที่จอน จองกุกคนนี้จะไม่กลั่นแกล้งให้อีกคนทรมานกับความอึดอัดที่ไม่สามารถปลดปล่อยมันออกมาได้ โดยเฉพาะแท่งอันจิ๋วที่กำลังถูกมือหนาของพี่หมอจอมเถื่อนขยับขึ้นลงด้วยความเร็วตั้งแต่เริ่ม

“อ๊าาา...บะ...เบา...อื้อออ”

จีมินพยายามส่งเสียงห้ามคนตรงหน้าที่เอาแต่ขยับมือชักรูดแกนกายของเขาอย่างหนักหน่วงและรุนแรงจนร่างน้อยๆสั่นหงึกตามจังหวะของอีกคน ลมหายใจสะดุดเป็นช่วงๆเพราะทุกพลังงานในตัวหมดไปกับการกรีดร้องส่งเสียงครางให้คนตัวโตที่แสดงสีหน้าพอใจกับการกลั่นแกล้งสุดซาดิสต์

“อ๊างงงง”

“เสียวเหรอ?”เอ่ยถามเสียงหวานแต่มือใหญ่กอบกุมแกนกายอันเล็กเอาไว้แน่นก่อนที่นิ้วหัวแม้โป้งจะทำการปิดส่วนหัวไม่ให้น้ำนมสีขาวขุ่นพ่นออกมา และนั่นสร้างความไม่พอใจให้กับน้องนุ่มนิ่มสุดน่ารักของพี่หมอเป็นอย่างมาก

“ยะ...หยุดทำไม…”

“….”

“ทะ...อึก...ต่อ...นะ”

“….”

“ฮือออ....พี่หมอ...อื้อ”

พอเห็นอีกคนเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาแถมมือก็ยังหยุดนิ่งอยู่ที่เดิม แม้จีมินจะขยับกายบดเบียดเข้าหาอีกคนก็แล้ว ใช้ขาเกี่ยวเอวสอบเข้ามาใกล้ก็แล้ว พี่หมอก็ยังนั่งหน้านิ่งเหมือนเดิมจนจีมินอยากจะเป็นฝ่ายช่วยตัวเองให้เสร็จๆและปล่อยให้คนโรคจิตช่วยตัวเองคนเดียวไปเลย!!!

หมั่นไส้!! ชอบแกล้งเขาอยู่เรื่อย!!

พี่หมอโรคจิตขั้นสุดเอ้ย!!!

 “อ้อนก่อน”เสียงทุ้มแหบพร่าที่เงียบไปนานนับนาทีกลับเปิดปากอีกครั้งพร้อมกับจุดประสงค์ที่แท้จริง ทำเอาคนที่ขอร้องด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างกลอกตาไปมาเพราะความเซ็งที่ถูกขัดอารมณ์อย่างว่าด้วยคนที่ลงมือปลุกปั่นมันขึ้นมา

เป็นคนทำให้เขาเป็นแบบนี้แล้ว ยังมีหน้ามาเรียกร้องอีกงั้นเหรอ!!!

ถามว่าปาร์ค จีมินยอมไหม?

แน่นอนว่า…

“แด็ดดี๋จ๋า~~~”

เพื่อความสบายตัวโดยไม่ต้องเมื่อยมือทั้งสองข้าง

ปาร์ค จีมินคนนี้ยอมสะโพกคราดให้คุณหมอสุดเถื่อนดูแลดีกว่า!!

“แด็ดดี้ช่วยฟาดน้องหน่อยได้ไหมฮะ”

“….”

“น้องอยากโดนแด็ดดี้ฟาด__อ๊าาาาาาา”

พอโดนอ้อนเกินความคาดหมายที่ได้รับ มืออีกบีบขยำก้นอวบอิ่มค้างเอาไว้ก็เริ่มใช้นิ้วสอดเข้าไปในตัวของคนบนตักรวดเดียว จนคนที่ไม่เคยโดนสิ่งแปลกปลอมรุกล้ำเข้ามาในตัว ถึงกับหวีดร้องลั่นห้องเพราะความเสียวยามที่ปลายนิ้วโดนจุดกระสันภายในตัวเข้าอย่างจัง

“อ๊ะๆ...อย่า...ขะ...ยับ...อึก...แรง...อื้อ!!”

จากนิ้วเดียวที่ขยับเข้าออกด้วยด้วยความเร็วไม่คงที่ค่อยๆเพิ่มเป็นสองนิ้วและสามนิ้วเบิกทางคับแคบที่ถูกปิดตายมานานขยายให้กว้าง เพื่อรองรับสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วทั้งสามที่คาอยู่ในตัว ซึ่งตลอดเวลาที่นิ้วทั้งสามของจองกุกกำลังทิ่มทะลวงด้วยจังหวะหนักหน่วงอยู่นั้น คนที่ถูกกระทำอย่างจีมินก็เอาแต่บิดตัวครางเสียงหวานตอดรัดนิ้วเรียวยาวแน่นไม่ยอมปล่อยให้มันขยับเข้าใกล้จุดอ่อนไหวของตัวเองไปมากกว่านี้

แค่นี้ก็เสียวจะตายอยู่แล้ว

“พะ...หมอ...อื้อ...แฮ่ก”

กว่านิ้วร้ายกาจทั้งสามจะหยุดนิ่งก็ปาไปหลายนาทีจนตอนนี้ร่างน้อยๆของจีมินถึงกับอ่อนปวกเปียกนอนซบหน้าอกแข็งๆของพี่หมอจอมเถื่อนอย่างหมดสภาพ ทว่านั่งพักเหนื่อยได้ไม่นานก็ต้องหวีดร้องอีกครั้ง เมื่อสิ่งแปลกปลอมที่มีขนาดใหญ่กว่านิ้วทั้งสามดันเข้ามาในตัวทีเดียวมิดลำโดยที่จีมินไม่ทันได้ตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย

“ฮื้อออมันเจ็บ!! อ๊าาาาาาาา”

ร่างเล็กดีดดิ้นโวยวายอยู่บนตักแกร่งอย่างคนไม่รู้จะทำยังไง มือน้อยๆทั้งสองข้างพยายามดันตัวเองออกจากแกนกายลำยักษ์ที่กำลังถูกผนังอุ่นบีบรัดแน่นเพราะตกใจเมื่อถูกสิ่งแปลกปลอมแทรกเข้ามาภายในตัว สันกรามเรียวคมขบกัดแน่นจนได้ยินเสียงน่ากลัวออกมาให้ได้ยินเต็มสองหู

ยิ่งตอนนี้คนตัวเล็กเต็มไปด้วยความตื่นกลัวจนทำให้ช่องทางด้านหลังเกร็งตัวและบีบรัดแกนกายของเขาเอาไว้แน่นจนแทบจะขยับไม่ได้ แม้จะรู้สึกดีกับความเสียที่ได้รับจากอีกคนแต่ถ้าหากปล่อยไว้แบบนี้ไปเรื่อยๆก็มีแต่จองกุกนี่แหล่ะที่จะเสร็จสมก่อนที่จะได้ขยับสิ่งที่แช่งค้างเอาไว้ในตัวของลูกแมว

และทางแก้ไขคงหนีไม่พ้นริมฝีปากร้ายกาจที่กำลังบดขยี้กลีบปากอวบอิ่มของคนตัวเล็กอย่างเร่าร้อนสลับกับยอดอกสีช้ำที่มันแข็งสู้มือ เบี่ยนเบนความสนใจแฝงไปด้วยความปลอบประโลมให้คนขี้กลัวผ่อนคลายและรู้สึกไปตามสัญชาตญาณของตัวเอง

รอไม่นานทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่จากความเจ็บเหมือนร่างกำลังฉีดขาดโดยเครื่องบดขนาดยักษ์ พร้อมกับใบมีดคมกริบเชือดเฉือนผิวเนื้อของจีมินให้ทรมานทั้งเป็น ทว่าตอนนี้ความเจ็บปวดเหล่านั้นถูกทดแทนด้วยความรู้สึกบางอย่างที่มันมวนท้องราวกับผีเสื้อนับร้อยกำลังบินว่อนอยู่ในท้องของเขา ก่อนที่เสียงหวานจะร้องออกมายามที่ส่วนแข็งขืนภายในกำลังเริ่มขยับเข้าออกด้วยจังหวะเนิบนาบชวนให้ใจดวงน้อยตื่นเต้นประสบการณ์แปลกใหม่ที่ได้รับ

“อ๊ะๆ...อ๊า”

ร่างกายตอบสนองไปโดยอัตโนมัติ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะสอดใส่เข้ามาลึกมากแค่ไหนเสียงหวานก็ยิ่งกรีดร้องดังมากเท่านั้น โดยเฉพาะจุดอ่อนไหวภายในตัวของจีมินที่ตอนนี้กำลังโดนส่วนหัวขนาดใหญ่ยักษ์พุ่งทะลวงซ้ำเข้าจุดเดิมราวกับรู้ว่านั่นคือจุดอ่อนของร่างเล็กบนตัก

“อ๊าา...ชะ...อ๊ะ...ช้า...หน่อย...อื้ออ”

เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ร่างสูงก็ผลักคนบนตักให้นอนราบไปกับโซฟาเนื้อนุ่มพร้อมกับโหมแรงที่มีทั้งหมดกระแทกใส่คนใต้ร่างอย่างไม่ปราณีและยิ่งได้ใจยามที่เสียงหวานอันแสนไพเราะหวีดร้องลั่นห้อง แกนกายที่ขยับเข้าออกอยู่ในตัวก็ยิ่งสวนสะโพกใส่คนตัวเล็กแรงขึ้นจนร่างน้อยๆถูไถลไปกับโซฟาตัวเก่งจนแผ่นหลังเล็กรู้สึกแสบไปหมด

“อ่า...นุ่มนิ่ม...อึก...แม่ง...”จองกุกสบถคำหยาบอย่างพอใจกับความคับแน่นของคนตัวเล็กใต้ร่าง ดวงตาคมกริบเหลือมองช่องทางรักที่มีเลือดสีแดงไหลออกมาเหตุเกิดจากการฉีดขาดด้วยของที่มีขนาดใหญ่ และไม่ต้องสืบหาก็รู้ว่าไอ้ตัวการที่ทำให้นุ่มนิ่มเลือดออกนั้น…

กำลังผลุบๆโผล่ๆเรียกเสียงครางหวานรื่นหูอยู่ตอนนี้ไง

“อ๊าๆ....อ๊ะ...พ...หมอ...อื้อออ”

นาทีนี้ปาร์ค จีมินไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นว่าควรรู้สึกอย่างไรกับการที่เราสองคนมาทำอะไรแบบนี้บนโซฟากลางห้องและไม่กลัวว่าจะมีเพื่อนของพี่หมอเปิดประตูเข้ามาเจอหรือไม่ นอกจากความเสียวที่ได้รับจากคนตัวโตแล้วสิ่งหนึ่งที่ทำให้น้องนุ่มนิ่มแห่งบริหารกล่าวถึงพี่หมอจอมเถื่อนด้านบนที่เอาแต่ส่งเสียงคำรามกระแทกกระทั้นเข้ามาในตัวอย่างไม่ผ่อนแรงหรือสำนึกได้ว่านี่คือครั้งแรกของเขา

พี่หมอแม่ง...ไปอดอยากมาจากไหนถึงได้ดิบเถื่อนแบบนี้กัน

ดุ...มันดุเกินไปแล้ว!!!!

“พี่หมอ....อ๊าาาาา”

เมื่อใกล้ถึงที่หมายในอีกไม่ช้า เสียงหวานก็เอาแต่ครางเรียกคนบนร่างที่บุกทะลวงเข้าไปในตัวลึกกว่าเดิมโดยเฉพาะส่วนหัวบานก่ำที่มันดันชนเข้ากับจุดกระสันครั้งแล้วครั้งเล่า ทำเอาจีมินสำลักความสุขจนแทบจะรับมันไม่ไหวอีกต่อไป

และแล้วในเวลาต่อมาร่างบางของจีมินก็กระตุกเกร็งหลั่งน้ำนมสีขาวขุ่นออกมาเปื้อนหน้าท้องของตัวเองเต็มไปหมด แถมยังมีการเผื่อแผ่ไปยังพี่หมอด้วยอีกต่างหาก ร่างกายที่อ่อนเพลียจากการส่งเสียงครางตลอดครึ่งชั่วโมงรวมไปถึงต้องคอยตอบรับความใหญ่โตของอีกฝ่ายที่กระแทกเข้ามาไม่หยุดไม่หย่อนจะสะดุ้งเฮือกพร้อมกับสีหน้าเหยเกยยามที่คนตัวโตปล่อยน้ำกามล้นทะลักภายในตัวของจีมินจนแน่นไปหมด และมีบางส่วนที่ไหลออกมาตามแกนกายอันใหญ่ยักษ์เปื้อนตามเรียวขาสวยเป็นทางยาว

****ยังมีต่ออีกนิดหน่อยนะ!!!***